1907 yılında Nobel Ödülü alan İngiliz şair Rudyard Kipling'in 1. Dünya Savaşında kaybettiği oğluna yazdığı
hayat dersleri içeren şiiri: Eğer
Eğer
herkes çıldırmış seni suçlarken
Sen
başını dik tutabilirsen,
Eğer
herkes senden kuşkulanırken
Sen
kendine güvenebilirsen,
Ama
bu kuşkulara da hoşgörülü davranırsan,
Eğer
bekleyebilir ve beklemekten bıkmazsan,
Veya
hakkında yalan söylenirken
Sen
yalan söylemezsen,
Ya
da senden nefret edilirken
Sen
nefret etmezsen,
Ve
yine de insanlara tepeden bakmaz
Ukalalık
etmezsen:
Eğer
düş kurabilir
Ve
düşlerinin tutsağı olmazsan,
Eğer
düşünebilir
Ve
düşünceleri ihtirasın haline getirmezsen;
Eğer
hem zaferi hem de felaketi göğüsleyebilir
Ve
bu iki sahtekara da eşit davranabilirsen;
Eğer
söylediğin gerçeklerin
Üçkağıtçılar
tarafından
Aptalları
tuzağa düşürmek için çarpıtıldığını
Duymaya
dayanabilirsen,
Ya
da yaşamını adadığın eserler yıkıldığında
İşe
koyulup yıpranmış araç gereçlerinle,
Onları
yeniden yaratabilirsen
Bütün
kazanımlarından bir yığın oluşturabilsen
Ve
hepsini bir yazı-turayla riske atabilsen,
Ve
kaybettiğinde yeniden baştan başlayabilsen
Ve
kayıpların hakkında tek bir söz bile etmesen
Eğer
yüreğini, beynini ve kaslarını
Bütün
yıpranmışlıklarından sonra bile
Yeniden
dönüş için zorlayabiliyorsan,
Ve
içinde, onlara "Dayan!" diyen...
İradenden
başka hiçbir şey kalmamışken
Dayanabiliyorsan
Eğer
erdemlerini koruyarak kalabalıklarla konuşabiliyorsan,
Ya
da insanlığını unutmadan krallarla birlikte yürüyebiliyorsan,
Eğer
ne düşmanların ne de sevgili dostların seni incitebiliyorsa;
Eğer
herkes sana güvenebiliyor ama yapamayacağın şeyleri beklemiyorsa,
Eğer
sen acımasızca geçen her dakikanın her saniyesini
Uzun
bir maratonda gibi koşabilirsen,
İşte
o zaman Dünya ve içindeki her şey senindir,
Ve
daha önemlisi-sen artık Adam olmuşsundur oğlum!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder