“Sultânım! Bir devlette zulüm yayılsa, haksızlık şâyi
olsa, işitenler de “neme lâzım” deyip uzaklaşsalar, sonra koyunları kurtlar
değil de çobanlar yese, bilenler bunu söylemeyip sussa. Fakirlerin,
muhtaçların, yoksulların, kimsesizlerin, feryâdı göklere çıksa da bunu da
taşlardan başkası işitmese, işte o zaman devletin sonu görünür. Böyle
durumlardan sonra devletin hazinesi boşalır, halkın itimâd ve hürmeti sarsılır.
Asayişe itaat hissi gider, halkta hürmet duygusu yok olur. Çöküş ve izmihlâl de
böylece mukadder hâle gelir...”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder